प्रदुसित धुवा र मेरो परिवारको हरेक साँझ

स्वास्थ्य नै मानवको सबै भन्दा ठुलो धन हो तर आजका युवाहरुमा खासै आफ्नो स्वास्थ्यको चिन्ता देखिन्न । हुनत अरुको स्वास्थ्यको विषयमा मलाइ के को खस खस भन्नु होला तर विषय मेरो आफ्नो स्वास्थ्य सँग पनि सम्बन्धित छ । नेपाल एक आफ्नो देशको जनताको स्वास्थ्यको बारेमा चिन्तालिने देश भनेर पनि चिनिन्छ । तर पनि नेपाली जनता विश्वमा सबै भन्दा कम्ति प्रतिब्यक्ति पौष्टिक आहार उपभोग गर्नेहरु भध्ये पर्दछन। विचित्रको कुरो त के छ भने स्वास्थ्यका लाग हानकरक चित्र धुम्रपान भन्ने कुरा संसारले स्विकारे पनि चुरोटको उत्पादन गर्न र सेवन गर्न पनि नेपाली सरकारले नै उकासी रहेको देख्न सकिन्छ ।

खैर कुरो जति गर्‍यो उति लम्विने चिज हो अब प्रबेश गरौ विषय वस्तु प्रति म र मेरो परिवारका केही सदस्य सानै बाट धुम्रपान नगर्ने भए पनि बाल्यकाल बाटै चुरोटको धुवाको संसर्गमा हुर्कदै आएकी छु । गर्भवति हुनुहुदा मेरी आमाले पनि चुरोट निकै पिउनु हुन्थ्यो रे तर अहिले छोडी सक्नु भएको छ । म घरमा रहुन्जेल धुम्रपान चाही गर्दिन थिए तर धुम्रपान गर्ने मेरो वुवा संग संगै बसेर त् ख् हेर्ने गर्थे त्यसर्थ म लगाएत मेरो सम्पूर्ण परिवार अप्रत्यक्ष धुम्रपानेमा पर्न जान्थ्यौ । तर त्यसको मतलब अहिले चाही प्रत्यक्ष धुम्रपाने भएको चाही अवस्य होइन । त्यो वेला मैले बुवालाइ चुरोट त्याग्ने आग्रह गर्दा धुवा लागेको काठ कति वलियो हुन्छ तलाइ थाहा छ ? म पनि त्यस्तै बलियो हुन्छु भन्नु हुन्थ्यो तर त्यसको परिणम अहिले आएर विस्तारै देखिन थालिएको छ गजबले खोकी आउन थालेको अनुभव छ । अब घर छोडेर अन्तै डेरामा बस्दा त धुवाबाट टाढा होला भन्ने भ्रम थियो त्यो पनि कैलाश दिदिको भनाइ झै विन्दास डेरावालले हैरान्। प्रत्यक दिन साँझ ८ बजे पछि Ground Floreका दाइभाइहरुको धुम्रपानबाट निस्किएको प्रदुसित धुवा सिधै हाम्रो Flore मा आउने हुनाले मेरो सानो ५ वर्षकी बहिनी लगाएत मेरो परिवारका पाँचै सदस्य हैरान छौ ।
घर वा सार्वजनिक स्थलहरुमा धुम्रपान गर्ने यि मानीसहरुलाइ छुट्टै राख्ने ब्यवस्था नभएकाले तिनीहरुको संसर्गमा रहने हामी जस्तो पिडीतहरुले धुम्रपान नगरे पनि के नै जोगीयो र ?

धुम्रपान तथा मध्यपान बढि गरेको आरोपमा पहिलो महिना निकलिएका अनिशको परिवार भन्दा अहिले इन्जिनियरिङ्गका विद्यार्थी भनाउदा भाइहरुको धुम्रपान तथा होहल्लाको कारण प्रदुषत भएको वातावरणको कारण म र मेरो परिवारको हरेक साँझ धुम्रपान नगरे पनि धुम्रपान गरे सरहको परिणमबाट पिडित छौ ।धुम्रपानकै विषयमा केहि कटुता नबढेको पनि हैन ।शिक्षत ब्यक्तिहरुलाइ धुम्रपानबाट हुने खतराबारे भनि रहनु नपर्ने हो धेरै नेपालीहरुले मध्यपानलाइ गम्भिरता पुर्वक लिए पनि धुम्रपानलाइ खासै वास्तै गर्दैनन्। आजका युवाहरु त झन ओठमा दुध सुकेको हुन्न चुरोट उडाउदै हिड्‍छन । आजका युवाहरुमा त fashion नै भएको छ चुरोट तान्ने, चुरोट नपिउने र Social Drinks नगर्नेहरु त लाज हन्छ रे ।

धुम्रपान र ब्यक्ति वा पारिवारिक विनासका कुरा गर्ने मानिसहरु शिक्ष र पर्याप्त ज्ञानको अभावमा धुम्रपान र विग्रदो स्वास्थ्य विच सिधा सम्पर्क भएको बुझि दिएको भए म जस्ता लाखौ पिडितहरुको दैनिकी अलि सुखमय हुने थियो अझ भनौ मेरो जस्तो दैनिक दुर्गन्धित वा दुषत हावाको स्वास प्रस्वास लिइ हरेक साँझ गुजारा गर्नु पर्ने थिएन र निशुल्क धुवा सेवन नगरी स्वास्थ्यमा अलिकति भए पनि राहत महसुस गर्ने थिए होला

युवाहरुको लागी उपयुक्त फिल्म सानो संसार

विन्दास जीन्दगीमा रमेकी एउटी शहरीया शभ्रांन्त परिवारकी युवती र एक सोझो सीधा युवाको जीन्दगीको सेरोफेरोमा तयार पारिएको सानो संसार मेरो शनिबारे छुट्टीको लागी उपयुक्त छनौटमा परेको थियो । तर यो अबसर जुटाइ दिएकोमा मेरो एउटा साथी विशेष धन्यबादका पात्र बनेका छन्। ख्याल ख्यालमा उबिल बनाएर हेर्न दौडिएकी म लाइ शहरीया युवाहरुको परिवेशमा तयार भएको यो चलचित्रले प्राय फिल्म अबधि भर नै हसाइ रह्‍यो । उरन्ठेउला र नारीहरुको सम्मान गर्न नजान्ने शहरीया धनाढ्‍य परिवारको कुपुत्र संग love चक्करमा फसेकी एक उच्च ओहदामा रहेका प्रहरी अधिकत बुवाकी लाड्‍ली छोरी विचको Love tragedy बाट सरु भएको फिल्मले 2.30 घण्टा विताउन साह्रै गाह्रो पर्दैन । फिल्ममा कसैलार्इ आँखा चिम्लेर माया गर्दा पाइएको धोकाका कारण सबै केटाहरुलाइ हेर्ने दृष्टिकोण एउटै हुन्छ तर यो समाजमा सबै बद्‍मास र फटाहा मात्र नभइ रवि जस्तो सोझो सिधा युवाहरु पनि हुन्छन भन्ने विषय बस्तुलाइ निक्कै राम्ररी चित्रण गर्न सफल भएको छ । फिल्ममा color combination चाँही बडा गजबको छ । color combination मात्र नभइ scene हरु पनि निकै मन लोभ्याउने खालकै छन ।
जे होस शहरीया तलाइ केन्दि्रत गरी युवानिर्देशक आलोक नेम्वाङ्गको निर्देशनमा बनाइएको यो फिल्ममा अहिलेको युवा जमातमा बढेको chatting प्रकृया र प्रभावलाइ राम्रै सँग उतार्न सकेका छन भने आधा उमेर कटिसकेका प’रुषहरु पनि मध्यरातमा चोरी चोरी F TV हेरी मनोरञ्जन लिन्छन भन्ने कुरालाइ पनि समेत प्रमाणित गर्न भ्याएका छन

अन्य नेपाली फिल्ममा भन्दा sequence मिलाएरै गीतहरु पनि हालीएको हुदा खासै नराम्रो भन्न मिल्दैन . अरुले के भन्लान त्यो त मलाइ थाहा छैन तर केहि Music Video र यो फिल्म हेरेको आधारमा भन्नु पर्दा सफल निर्देशकको स्थान आलोक जीले सुरक्षित् राख्न सक्ने छ ।

यति हुदा हुदै पनि केहि कमजोरीहरु पनि छन जस्तै load shedding
को वेला desktop सँगै laptop पनि एकै चोटी बन्दहुनु , पोखरामा रहेका रीतुका बुवा अचानक रविलाइ समात्न मलेखु पुग्नु तर छोरि ले थाहै नपाउनु , अनि रीतु वेहोस अबस्थामा हुदा सोझो पनमै किन नहोस रविले रीतुले लगाइ रहेको paint खोली दिन सोझो के यो हाम्रो समाजमा यो पच्ने अबस्था आइ सकेकै हो त?

रीतुले अर्धनग्न शरिरमा पल्टिनु के यो Scene नहाली फिल्म बन्दै नबन्ने हो र?

तर जे होस कलाकारहरुको पहिलो नै चलचित्र भए पनि भुमिका बेजोड नै छ भन्दा खासै फरक नपर्ला । समग्रमा भन्नु पर्दा नेपाली चलचित्र उद्योगमा थप एउटा इटाको रुपमा यो फिल्म तयार भएको छ ।

सुन्दर अनि शान्त लुम्बिनि तिर केही दिन घुम घाम का क्रम मा कैद गरेको केही तस्वीरहरु

माया देबी मन्दिर दुबोमा नटेक्ने चेतावनी सहितको notice

lotus garaden

chinese मन्दिर लुम्बिनी शान्तिदिप जर्मनी मन्दिर अगाडिको बुद्द मुर्ति

माया देबी मन्दिर पछडिको पिपल गाछि जर्मनी मन्दिर एक झलक

नेपालगन्जमा पाइने असलि कमलको फुल जर्मनी मन्दिर अगाडिको मुर्ति हरु

गल्ति

पूर्णिमाको रात , टहटह जुनको उज्यालोले चन्द्राको नशा नशामा आफ्नै प्रकारको अनुभुति दिलाइ रहेको थियो । जताततै बनावटी बस्तुहरु मानिसलाइ जिस्काइ रहेका थिए । जहातति मानिसहरुको भिड र होहल्लाबाट आज चन्द्रा टाढा थियो नितान्त टाढा विलकुल एकान्तमा, शहरको होहल्ला धुवाधुलो र भिडबाट धेरै टाढा उसको आफ्नै गँउमा, जहा कृतिमताको आभाष केहिमा हुन्न थियो न त त्यहा गाडीहरुको घार्रघुर्र आवाज, न त फोनको घण्टि, चकमन्न गाउँहरु बति नपुगेकोले बस्तीहरुमा सानो सानो धिपधिपे दियालो बलेको मात्र देखिन्थ्यो । वरपर निकै अध्यारो गाउँ,यसो नियालेर हेर्दा सातकोष पर जति मसिनो मिलिमिली बत्त बलेको धरान बजारको एउटा छेउ देखिन्थ्यो त्यहाबाट । त्यसैले आकाशमा जून पनि आज मस्ति सँग आफ्नो उज्यालो प्रकाशको शक्ति देखाउदै नाची रहेको थियो ।चन्द्रा बाहिर बरण्डामा उभिएर वरपरका सुनसान गाँउलाइ नियाली रहेकी थिइन् कतै कतै भ्वाङ भ्वाङ भोटे कुकुरको भुकाइ बाहेक पारी जगंलमा कोइलीको एकोहोरो कुहु कुहु आवाज सुनिन्थ्यो,राती कराउने किरिरिरि किराको आवाजले अलि कति सगिंतमय बनेको थियो वातावरण। अनि नजिकैको खोला बहदाको कलकल आवाज आहा कति सुनसान,कति एकान्त कति शान्त साच्चै मैले चाहेको र खोजेकै जस्तो शान्त वातावरण, यहा बसेर पढे ता सबै दिमागमा बस्छ होला मन मनै वात मार्छिन् अनि अलि परतिर पट्टिको झ्यालबाट निस्केर बार्दलिमा उभिन पुग्छन् एकटकले नजिकैको मुलबाटोलाइ निकै बेर हेर्छिन अनि खै मनमा केके सोचे जस्तो गरि जून तिर हेरेर मुसुक्क मुस्कुराउछिन्, निकै वर्ष भै सकेको रहेछ उनि त्यहा नपुगेकी पनि समय कति चाडो वित्दो रहेछ । हिजो अस्ति भरखर जस्तो लागेको थियो छोडेर बाबा ममि सँग काठमाण्डौ गएको त्यहाबाट फर्केर त्यो जन्मभुमिलाइ चुम्ने सौभाग्य उनलाइ मिलेको थिएन ।